Breaking news

Breaking news 1: Vrijdag ben ik naar het Senegambia hotel verhuisd. Dit is een groot hotel aan het strand met een prachtige tuin waar onder andere apen en veel vogels leven. Het is ook gelegen aan de Senegambiastrip, waar veel restaurants, bars en winkeltjes zijn. Dit betekent dat ik nu eindelijk ’s avonds ook gewoon ergens heen kan als ik dat wil. Daar is het namelijk veilig. In het huisje waar ik tot vrijdag woonde was dit echt niet mogelijk. Ik ben al een paar keer achtervolgd en de plaatselijke drugsdealplek was in de buurt. Het is hier om 20.00 uur donker en vanaf die tijd moest ik dus thuis zijn of ergens waarvandaan ik met een taxi naar huis gebracht kon worden.
Ik verblijf nu nog steeds vrij dicht bij de school. Eerst was ik er binnen een minuut lopen en nu is het nog geen 10 minuten fietsen. Verder is het natuurlijk wel heel luxe dat ik ontbijt, schoonmaak, airco, onbeperkt elektriciteit en warm water, tv, een zwembad en het strand naast de deur en wifi in de lounge van het hotel heb.

Breaking news 2: Ik blijf twee weken in het hotel en daarna ga ik naar huis. Dus zaterdagochtend 2 juni ben ik weer op Nederlandse bodem. Ondanks dat ik alles bij jullie wel mis, vermaak ik me hier prima en houd het nog wel een tijdje vol. Maarrrr liever kom ik niet met geldschulden thuis. Daarom heb ik besloten iets eerder als gepland het vliegtuig te pakken. Ik ben hier dan twee maanden geweest en heb veel gezien en gedaan en veel verschillende mensen ontmoet. Verder heb ik heel veel over het land en zijn inwoners geleerd. Meer als je op een gewone vakantie zou kunnen meekrijgen! Er zijn voor mij geen redenen om langer te blijven en ik dan tevreden op mijn avontuur terugkijken ook al heeft het iets korter geduurd als gepland. Hier in Gambia heb ik wel geleerd dat dingen nooit lopen zoals gepland.

Tot zover het brekende nieuws. Over naar de gebeurtenissen van de afgelopen week.

Maandag was teacher Marie er weer niet, dus stond ik voor de (halve) klas. Deze keer ging het beter omdat we iets minder hoefde te doen. We hebben rijmoefeningen gedaan en schrijven. Het rekenen heb ik gelaten voor wat het was en de rest van de tijd kon ik zelf invullen. Ik heb een wereldkaart erbij gepakt en de kinderen gevraagd of ze wisten wat het was. “Paper” was het antwoord. Ik heb hen wat dingen verteld en vooral welke landen zich allemaal in Afrika bevinden, maar ze keken me aan alsof ze water zagen branden. Het was duidelijk dat ze nog nooit topografieles hebben gehad. Hopelijk leren zij dit vanaf volgend jaar op de primary school. Verder heb ik ze laten kleuren. Deze keer lekker krassen met krijtjes in plaats van figuurtjes tekenen met potlood. Het blaadje moest helemaal gekleurd zijn. Toen plakte ik hem op een groter vel en tekende de contouren van een vrachtwagen eromheen. Niet iedereen snapte wat het was, maar ze waren in ieder geval blij met hun kunstwerken.

Dinsdag heb ik weer in een healthcenter geholpen. Dit keer in de vissersplaats Tanji. De bloeddruk van de zwangere vrouwen meten deed Karin, ik woog de vrouwen en schreef alles op. Nurse Kebba deed het buikonderzoek. Verder gingen de vrouwen naar het lab. Wij hebben bijna 40 vrouwen geholpen die nog aan het begin van hun zwangerschap waren en ook nog een aantal die al wat verder waren. Het was heel druk waardoor de formulieren voor de nieuwe vrouwen op waren. De rest moest een andere keer terugkomen. Wat ook op was, waren de ijzer-pillen. Sommige hadden dus geluk en andere niet. Alhoewel ik vermoed dat de meeste vrouwen de pillen helemaal niet slikken of allemaal tegelijk in plaats van twee weken lang elke dag één. Zij begrijpen namelijk niet allemaal Engels. Ook deze keer waren er weer allerlei soorten vrouwen: van 15 tot 45 jaar, zwanger van hun eerste kindje of van hun 10e. Het kan allemaal... Ik had wel even een kippenvelmomentje toen een meisje van 17 jaar vertelde dat ze door haar familie was verstoten omdat ze single is en zwanger. Zij leeft nu dus op straat.

Dinsdagmiddag/avond ben ik samen met Krista en Fatima weer naar Second Home geweest. Deze keer had ik heel wat spelletjes mee om weg te geven. De kinderen waren er erg blij mee en begonnen meteen te spelen. Een van de jongens (van een jaar of 16) speelde op mijn blokfluit van vroeger en was tegelijkertijd de dirigent. Verder waren ze druk met domino, puzzels, memory, boter kaas en eieren, diabolo, ballonnen opblazen en knikkeren. We hebben nog een hapje meegegeten en volgende week gaan we weer heen want dan viert Marie (de leidster) haar verjaardag.

Woensdag heb ik weer in een andere klas gekeken op school. De Engelse uitspraak van de meeste Gambianen is niet zo goed en dus helaas van de meeste leraren ook niet. De kinderen in deze klas leerde dat je de naam van de letter W uitspreekt als ”dobloe” in plaats van double-u en niet “these are my eyes” maar “this are my eyes”. Beetje jammer... Iedereen zegt hier trouwens ook “aks” in plaats van “ask”, “quetsion” in plaats van “question”, “choose me” in plaats van “excuse me” en “listen” wordt uitgesproken zoals je het schrijft. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Maar zo makkelijk is het natuurlijk ook niet als je steeds de verkeerde voorbeelden om je heen hoort. De meeste mensen hier zijn maar een paar levensjaren naar school geweest of zelfs helemaal niet. De reden hiervoor is omdat er geen geld voor school is. Of zelfs als de school gratis is, is er geen geld voor een uniform of eten en drinken om mee te nemen. Daarom is het heel goed als de kinderen op school eten en drinken krijgen. Dan is er geen reden om niet te komen als er geen geld in huis is én het is een extra stimulans om te gaan. Helaas is hiervoor nog geen sponsor gevonden op de school waar ik werk, met als gevolg dat elke dag ongeveer een kwart van de kinderen niet komen.

Donderdag was het ook hier Hemelvaartsdag. De leraren hebben geen goede kalender waar de vrije dagen op staan, dus ze kwamen er pas woensdagochtend achter. Ik ben benieuwd of er donderdagochtend nog kindertjes aan de vaste deur hebben gestaan, maar als het goed is horen de ouders en kinderen het wel via, via. Hebben jullie nog leuke dingen gedaan in het lange weekend? Ik ben op mijn vrije dag naar het Bijilo Forest park geweest en wat natuur, apen en vogels bewonderd. Gambia is trouwens het land met de meeste vogels, wel ruim 500. Daarnaast leven hier een aantal soorten kleine apen, veel slangen (die ben ik gelukkig nog niet tegengekomen in het wild), hagedissen, vleermuizen, zwijnen, schildpadden, kikkers, padden, veel zwerfhonden en –poezen en andere kleine zoogdieren. Ezels en soms paarden worden gebruikt als vervoermiddel. In de rivier leven naast veel vis: nijlpaarden, dolfijnen en krokodillen. Echte grote dieren leven hier niet (meer) in het wild.

Vrijdag voordat ik naar het hotel ging, heb ik Binie weggebracht naar haar nieuwe thuis. Inmiddels heb ik gehoord dat het heel goed gaat en dat ze al kennis heeft gemaakt met een groot stel honden als nieuwe huisgenootjes. Die middag hebben we lekker met Krista, Maxime en Steffie (Zwitsers meisje, collega van Krista en Maxime) als een stel toeristen bij het zwembad van het hotel gelegen. Die avond ging Maxime naar huis. Net op tijd, want ’s nachts heeft het onwijs geregend, geonweerd en gebliksemd. Een goede opening van het regenseizoen. Daarna is het droog gebleven dus waarschijnlijk duurt het nog wel tot juni voordat het regenseizoen echt van start gaat. Je kan wel al merken dat het steeds benauwder en bewolkter wordt.

Zaterdag ben ik met Krista en haar vriend Sulayman naar Batakunku geweest. Dit is een plaatsje ook aan de kust, maar meer naar het zuiden. We hebben ‘Mama Africa’ bezocht. Dit is een heel mooie compound van een kunstenaars met een galerie met prachtige kunt in alle soorten en maten. Steffie woont hier en Romy (een meisje uit Berlijn) werkt hier. We hebben op het strand nog wat gedronken en mooie schelpen gezocht en daarna zijn we naar een museum over Gambia gegaan in Tanji.

Gister heb ik bij het zwembad gelegen en was bijna de inhoud van mijn tas meegenomen door een aap. Vandaag (maandag) heb ik in de klas van teacher Binta geholpen. Er zat een heel ziek jongetje, maar Binta vertelde dat zijn moeder hem evengoed naar school had gebracht en dat ze geen geld had voor de dokter. Ik heb hem dus maar naar de kliniek gebracht en volgens arts Antonia had hij Malaria. Hij heeft medicijnen gekregen en ik heb hem naar huis gebracht. Onderweg kreeg hij heel erg buikpijn. Hij had nog niet ontbeten, dus blijkbaar kwam het doordat hij de pillen op zijn lege maag had geslikt. Ik heb hem wat eten en drinken gegeven, maar hij verging echt van de pijn. Zijn moeder en tantes vertelde dat hij altijd snel klaagt, ook als hij maar een klein wondje heeft. Hij probeert alles om niet naar school te hoeven. Daarom hadden ze hem vandaag gewoon gebracht. Ze waren mij in ieder geval heel dankbaar en ik hoop dat hij snel beter is. Er was daar ook een klein jongetje van een jaar of twee die twee weken zijn hand in een pan met kokend water had gestopt. Op een groot gedeelte van zijn hand was het vel verdwenen, dus daar had hij dezelfde huidskleur als mij. Verder zaten er allemaal haren op. Het leken wel klauwen. Dit bleek konijnenhaar te zijn, want dit absorbeert het wondvocht. Misschien een goed idee voor het brandwondencentrum in Beverwijk.

Volgens mij hebben jullie wel weer het een en ander geleerd over Gambia en mijn belevenissen hier. Tot in juni! x