Home sweet home

Ja, ja, inmiddels ben ik weer terug in Nederland. Het went heel snel, behalve het weer natuurlijk! Het voelt nu alsof ik maar een weekje in Gambia ben geweest, maar dit is gelukkig maar liefst twee maanden.

De laatste twee weken heb ik veel leuke dingen gedaan. Ik heb gewerkt op de school, bij het zwembad gelegen en met mensen afgesproken. Ook ben ik een paar keer naar de markt in Serrekunda geweest. Eén keer met teacher Marie (zodat ik niet wordt opgelicht als ik stof koop) en één keer met Haddy. Dit is de vrouw van Abou (de taxichauffeur van mijn ouders). We zijn dus samen naar de markt geweest en hebben daarna Afrikaanse lunch gekookt. Afgelopen maandag ben ik alleen naar de markt geweest en ook dit heb ik zonder kleerscheuren overleefd. Daarvoor was ik naar het Victoria ziekenhuis in Banjul om brillen uit Nederland af te geven. Ze hebben een machine waardoor ze de sterkte kunnen meten. Ze gaan de brillen aan mensen geven die hier zelf echt geen geld voor hebben.

Verder heb ik nog wat toeristische tripjes gemaakt.
Zondag ging ik met Steffi en Romy naar James island. Dit is een eiland in de rivier en is te bereiken via het dorp Tujerengh aan de noordkant van de rivier. ’s Ochtends zijn we dus met de ferry de rivier overgestoken en vanuit Tujerengh wordt je met een houten bootje naar James Island gebracht. Dit is de plek waar jaren geleden de Gambiaanse slaven onder barre omstandigheden gevangen werden gehouden. Daarna werden ze verscheept naar Europa of Amerika. Het eiland is inmiddels flink gekrompen, maar er is toch nog het een en ander te zien. Ook in het museum in het dorp hebben we veel informatie gekregen. Het is interessant om dit alles een keer gezien te hebben, maar je kan ook de film kijken of het boek lezen: ‘Roots’ van Alex Haley.
Die middag gingen we niet met de ferry terug naar de zuidkant van de rivier, maar met de lokale vissersboten vanuit Barra. Het is sneller, maar dat het gevaarlijker is (vooral omdat de meeste Gambianen niet kunnen zwemmen), nemen veel mensen op de koop toe.

Het laatste toeristische tripje was op woensdagmiddag naar Lamin Lodge met Krista en haar vriend. Dit is een heel mooi houten restaurant op het water. Wij dachten dat we daar met een boot naartoe moesten en dat maakte de ‘proppers’ van het bedrijf Berota Tenda Boat Trips ons ook wijs. Achteraf bleek dat we gewoon lopend naar het restaurant konden en vanaf daar ook leuke (en goedkopere) boottochten konden doen. Beetje jammer dat er zulke oplichters zijn terwijl er zoveel mensen zijn die het geld heel goed kunnen gebruiken. Maar laat dit een tip zijn voor de mensen die in de toekomst naar Lamin Lodge gaan.

Donderdag was eindelijk het schoolreisje naar de reptielenfarm voor de twee oudste klassen van de school. De kinderen waren helemaal uitgelaten. De hele week was al bijna iedereen aanwezig, omdat ze wisten dat we een dezer dagen zouden gaan. We gingen op weg in drie taxibusjes met 81 kinderen en in totaal vijf begeleiders. Het was een uur rijden naar Kartong. De meeste kinderen en zelfs een aantal leraren waren nog nooit zover geweest, dus dit was al een belevenis op zich. We hebben slangen, schildpadden (gids: “Wat is dit?” Kinderen: “crocodile!”), hagedissen, een kameleon en andere reptielen gezien. De kinderen kregen een zakje water (om uit te drinken) en een lolly en gingen met een big smile en heel veel verhalen weer op weg naar huis.

Vrijdag heb ik met snoepjes afscheid genomen op de school, voor de laatste keer Afrikaans geluncht met Fatima en verder op mijn koffer gezeten om hem dicht te krijgen. Abou bracht mij rond 19 uur naar het vliegveld. Uiteindelijk gingen we om 23.30 uur Gambiaanse tijd de lucht in en om 07.30 uur Nederlandse tijd kwamen we aan. Dit was dus een nachtvlucht van 6 uur. Ondanks dat ik comfort class zat en bij de nooduitgang heb ik helaas niet kunnen slapen, maar dat heb ik zaterdagavond weer ingehaald.

Maar goed ik ben dus weer veilig terug in ons koude kikkerlandje en het voelt bijna alsof ik niet weg ben geweest. Niets is minder waar! Ik heb namelijk een geweldige ervaring wat ik nooit meer zal vergeten. Ik heb veel gezien, geleerd en gedaan. Daarnaast heb ik interessante (en minder interessante) mensen en dieren ontmoet. Het was misschien niet altijd makkelijk, maar dit kwam vooral door de cultuurshock en natuurlijk het cultuurverschil, omdat ik tussen de lokale bevolking leefde. Ik heb heel veel meer kunnen zien als een toerist op vakantie in Gambia en ik hoop ooit nog een keer terug te gaan zodat ik iedereen daar weer kan ontmoeten. En vooral om hopelijk te kunnen zien dat het land nog meer is verbeterd.

Iedereen onwijs bedankt voor het meeleven en tot snel!
Liefs Marleen



PS. Ik ga nog wat foto's op facebook plaatsen.